Düş Yağmurları
“Dün gece yağmur yağdı kente. Her yağmur sonrası bir alışkanlıktı seni hatırlamak, hep yağmur yağarken ağlamak birde…” Bir sonbahar. Sararmış, hüzünlü, yapayalnız bir sonbahar…
Bir öğle vakti, gecikmiş bir öğle vakti, yağmur çisil çisil. Kurşun gibi ağır göz kapaklarım, öylesine zor açmak. Korkum şöyle bir deviniyor odam da. Her sabah hep böylesine bir kederle, böylesine bir korkuyla, böylesine bir umutla uyanıyorum güne. Her sabah aynı anı sağanı kilitliyor aklımı ve “o”.
Yüreğimin ta en içinde o. Bir başka bakıyorum o’na. Ve ben bakarken, çözülüyor sözün halkaları, kadehler kırılıyor ardı ardına, büyüler bozuluyor. Bütün yolculuklarım o’na, bütün şarkılarım, bütün yaşanmış yaşanmamış sevdalarım, bütün ağıtlarım o’na, bütün özlemlerim..
Çok eski zamanlarda kalan bir ilkyaz aşkıydı,yalımlı bir ateşti sevdan.
Tenimdeki ürperiş, yüreğimdeki o çarpıntı o günlerin armağanıydı bana. Temasından önce hissederdim yakınlığını, ve sen gelirdin. Konuşmazdık birbirimizle öyle pek, sessiz dururduk, sevgimizi birbirimize gülümserdik. Tasalarımızdan kurtulmak için hep geleceğe kaçardık, mutlu belirtiler özlerdik kuşlardan. Umutlarla bezediğim bir düş evreniydin, bilirdin. Yalancı, şuh bir ilk yaz esintisiydin, zamanla unutulacak. Ama ben unutmadım, unutamadım. İyileştiremedi yaralarımı başka kadınlar, dindiremedi acılarımı. Bu sevgiyi bir gönül serüveninden daha büyük bir özenle saklamam gerektiğini bilemedim ne yazık.
Nedense en yalnız vakitlerde buldu beni hep sensizlik. Hep yağmur yağarken buldu. Bir tutam gül kokusu avuçlarımda, buldu. Ağlarken buldu…
Keşke dediğim her an, yanım da sen vardın.En kederli anım da sen, en sevinçli anımda sen, her şeyi birebir paylaşmak istediğim her anım da sen vardın. Yoktun ama vardın, yokluğun vardı, elle tutulası yokluğun vardı. Bir başka özlüyorum seni şimdiler de…
Her anımı seninle dolduruyorum. Bana karşı sen varsın, nereye dönsem sen, içimi seninle ısıtıyorum. Dayanılmaz bir ıstıraba dönüşüyorsun gün be gün. Ve bütün kapılarda ayrılış.
Biliyorum: gül kokulu bir inme inecek birgün yüreğime, yüzümde yaşanmış acıların gölgeleri, düş oyunları geçip gidecek, ilk yitirilmiş zamanı silip geçecek, eleğimsağmaları, ışıksız sabahları, hayatın adadığı ama elimi sürmediğim her ne varsa bana ait, geçip gidecek. Ellerim de her şeye karşın bir deste umut..
ÜMİT AYTAN
Alıntı
